δείξε μου τον φίλο σου...

Κάτω από την πραγματικότητα του μπάχαλου που κυριαρχεί στο δήμο μας λόγω της ανικανότητας της διοίκησης Τζανή, επανέρχεται στις διαδικτυακές συζητήσεις το θέμα της εκλογικής στήριξης του το 2010 που προκάλεσε και την εκλογή του.

Φυσικά θα το συζητήσουμε πολλές φορές ακόμη μέχρι τις επόμενες εκλογές, και πιθανόν αυτές οι συζητήσεις να πάρουν και έντονο χαρακτήρα. Λογικό και καλό είναι.

Επομένως σαν ένας από τους βασικούς συντελεστές που οδήγησαν στην λήψη της απόφασης για την στήριξη του από το κόμμα μου, την ΔΗΜΑΡ, θα μετέχω στον διάλογο και θα εξηγώ το δικό μου τουλάχιστον σκεπτικό. Όχι για κανενός είδους υστεροφημίας, αλλά γιατί αποτελεί μαρτυρία μιας αντίληψης των πολιτικών-δημοτικών πραγμάτων που δεν πρέπει να ξεχνιέται γιατί τίποτα δεν δικαιώνεται λόγω τςν αποτυχίας της παράταξης Τζανή.

Η συγκρότηση της παράταξης Τζανή σε συνδυασμό νίκης, δημιούργησε θετικές προσδοκίες όχι για την νίκη αυτή καθ’ αυτή, σαν αυτοσκοπό, αλλά σαν απόπειρα επικράτησης μιας άλλης λογικής στην διοίκηση του δήμου, έξω από την κομματοκρατία που υπήρχε και εκφραζόταν απόλυτα από το τότε ΠΑΣΟΚ και την τότε ΝΔ. (την ΝΔ Κερατσινίου όπως εκφραζόταν από τον δήμαρχο Μελά, γιατί στην Δραπετσώνα ήταν αμελητέα δημοτικά).  Και, παρένθεση, λέω «τότε» ειδικά για το ΠΑΣΟΚ γιατί πολλοί εκφραστές αυτής της κομματοκρατίας και του ωφελιμιστικού κρατισμού έχουν μετακομίσει πια, ενώ άλλοι πάλι μουλιάζουν ακόμη στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ περιμένοντας την πετσέτα που θα κρύψει την γύμνια τους. Η πολυχρωμία του καλημέρα διέφερε από την υπαρκτή πολυχρωμία των άλλων συνδυασμών, κυρίως στην βεβαιότητα ότι οι κινήσεις του δεν υπόκεινται σε κομματικό έλεγχο.

Ο συνδυασμός της Αναγέννησης στον οποίο ηγούνταν τελικά ο Αλέκος Χρυσός, το έχω ξαναπεί και δημόσια, συνοδευόταν από το βαρίδι του χρίσματος του ΠΑΣΟΚ, το οποίο μέχρι και τα μέσα Σεπτέμβρη αν θυμάμαι καλά ακόμη δεν είχε ξεπεράσει τα εσωκομματικά μαχαιρώματα του για να αποφασίσει ποιόν ήθελε επικεφαλής. Έκατσε η μπίλια στον καθόλα άξιο και φίλο Αλέκο (κάπως αργά βέβαια) όπως θα μπορούσε να κάτσει και σε άλλον, ενδεχομένως πολύ χειρότερο από τον σημερινό Τζανή. Οι δε βεβαιώσεις όλων των γνωστών στελεχών ότι θα ακολουθήσουν όποιον επιδείκνυε το κόμμα, ήταν ό,τι χειρότερο για κάθε κριτική σκέψη.

Από το γεγονός ότι η επιλογή του Χρυσού οδήγησε μια σειρά στελεχών του ΠΑΣΟΚ στον Τζανή, κρίνοντας από τα πεπραγμένα, μπορούμε να βγάλουμε μερικά συμπεράσματα.

Πρώτο, συνέβαλλαν στην νίκη του Τζανή.

Δεύτερο, αν στη θέση του Χρυσού ήταν κάποιος άλλος επικεφαλής κατά πάσα πιθανότητα θα ήταν μαζί του και πιθανόν να ανέτρεπαν το αποτέλεσμα, παρόλο που κάποιοι άλλοι θα έφευγαν από την παράταξη του ΠΑΣΟΚ.

Τρίτο, από την διοικητική επάρκεια αυτών των στελεχών σήμερα μπορούμε να καταλήξουμε στο ασφαλές συμπέρασμα ότι και εκείνη η πιθανή διοίκηση ΠΑΣΟΚ θα ήταν εξίσου, ή έστω αναλόγως  προς τον Τζανή αποτυχημένη.

Και δεν μπαίνω καν στον κόπο να σχολιάσω τις σημερινές βάσιμες όπως όλα δείχνουν καταγγελίες, για τις οικονομικές διαχειρίσεις των ίδιων ατόμων.

Η ανατροπή που επιθυμούσαμε στον τρόπο άσκησης της δημοτικής εξουσίας, δεν μπορούσε να υλοποιηθεί από το ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ, παρά την ύπαρξη αξιόλογων στελεχών εκτός ΠΑΣΟΚ αλλά και κάποιων του ίδιου του ΠΑΣΟΚ, ενώ αυτή την εντύπωση δημιουργούσε ο συνδυασμός του Τζανή.

Ο άνθρωπος, αποδείχτηκε στην πράξη εντελώς ανίκανος να διοικήσει. Όσα άλματα κι αν επιχείρησε, σε κανένα δεν ακούμπησε το κάτω έστω μέρος του πήχη. Και η σειρά εκλογής των δημοτικών συμβούλων επιδείνωσε ακόμη παραπέρα το πρόβλημα.

Η διαχείριση της κρίσης που ζούμε σαν πολίτες στο επίπεδο της τοπικής καθημερινότητας μας, από μόνη της είναι ικανή να αποσυντονίσει, επομένως να χρειάζεται μια νέα διοικητική αντίληψη, ολόκληρο τον μηχανισμό ενός δήμου. Αυτό συμβαίνει σε όλη την Ελλάδα. Επιπρόσθετα, οι άμεσες συνέπειες της κρίσης στον δήμο, όπως συμπυκνώνονται στις τεράστιες περικοπές των προσόδων του, αποτελούν δυνατό χαστούκι για να ξυπνήσει ο κάθε παρελθοντολάγνος και να αντιμετωπίσει την νέα κατάσταση.

Υπάρχουν δήμοι που τα καταφέρνουν, άρα γίνεται. Ο δικός μας δεν είναι σ’ αυτούς και προφανώς δεν μπορεί να ξεκινήσει τώρα. Λείπει ο αξιόλογος ανθρώπινος παράγοντας.

Εξακολουθώ να πιστεύω, δεν θα ήταν ιδιαιτέρως διαφορετικά τα πράγματα αν στις εκλογές το επίσημο ΠΑΣΟΚ ήταν ενωμένο και κέρδιζε. Γιατί ενωμένο σημαίνει, να είχε στο ψηφοδέλτιο του τους περισσότερους «δικούς του» που εκλέχτηκαν με τον Τζανή και ασκούν σήμερα διοίκηση υπό τον Τζανή.

Αυτά όσον αφορά την κριτική για την ευθύνη «κάποιων κομμάτων» στην εκλογή Τζανή, και στο μερίδιο που αφορά στο δικό μας κόμμα, μια που δεν ήμασταν το μοναδικό «μέρος κόμματος» που υποστηρίξαμε τον Τζανή.

Τίθεται όμως το ερώτημα, δηλαδή πάλι τα ίδια θα επιδίωκες;

Σαν τρόπο σκέψης, θα έλεγα ναι.

Σαν τρόπο εφαρμογής, λέω απερίφραστα όχι.

Την πάτησα και αυτό δεν το συγχωρώ στον εαυτό μου, ούτε ζητώ από κανέναν να μου το συγχωρήσει.

Για μένα είναι προφανές, ότι σε όλους σχεδόν τους δήμους της Ελλάδας οι επιθυμίες των κομματικών πυραμίδων για τα πρόσωπα των υποψηφίων δεν έχουν απολύτως καμιά σημασία. Και είναι προφανές, ότι όσοι ενδιαφέρονται να είναι υποψήφιοι, δεν έχουν καμιά απολύτως υποχρέωση σε τήρηση ή εφαρμογή κομματικών επιδιώξεων. Στις δημοτικές εκλογές εμφανίζονται και διεκδικούν την ψήφο από την τοπική κοινωνία άτομα - προσωπικότητες, και δεν μπορεί να υπάρχει κομματική αλληλεγγύη για συμμετοχή ή για αποβολή κάποιων ατόμων από ένα ψηφοδέλτιο. Επομένως το πρώτο, το πρωταρχικό ζήτημα είναι τα άτομα που συμμετέχουν. Οποιοσδήποτε βαρύνεται έστω και μόνο με σοβαρές υποψίες για προηγούμενη κακοδιαχείριση δημόσιου χρήματος, δεν μπορεί να διεκδικεί συμμετοχή, στο όνομα κάποιας κομματικής αλληλεγγύης.

Το δεύτερο είναι η εμπράγματη προσήλωση στους θεσμούς και στην νομιμότητα.

Μπορεί για τις προηγούμενες διοικήσεις να μην στοιχειοθετείται η κατηγορία της διασπάθισης του δημόσιου χρήματος, ή τέλος πάντων αυτό είναι θέμα δικαιοσύνης και δεν είμαστε Πουαρώ να δείχνουμε τον έναν και τον άλλο με το δάκτυλο, η επιμονή όμως όλων ανεξαιρέτως να κάνουν ότι νομίζουν «σωστό», ή «ανθρώπινο», ή «δίκαιο» ανεξάρτητα από τους νόμους, να παριστάνουν και τους ήρωες από πάνω, έχει αθροιστικά τεράστια συμμετοχή στο χάλι που βρισκόμαστε.  

Είναι άλλο πράγμα να αγωνίζεσαι πολιτικά, κάτι που έχει εγκαταλειφθεί εδώ και τετραετίες, και άλλο να παρανομείς αλαζονικά.

Είναι άλλο να αντιστέκεσαι στις αυθαίρετες επιβολές του κράτους στον τόπο σου, και ας οδηγείσαι κατηγορούμενος, κι άλλο να φορτώνεις το κράτος με σπατάλες της αρεσκείας σου, κι ας την γλυτώνεις.

Η παλαιάς κοπής αυτοδιοικητικοί παράγοντες, ξεχωρίζουν εύκολα από την γενιά που πρέπει να τα κάνει όλα αλλιώτικα. Όχι από την ηλικία, ούτε από τα συνθήματα. Από το παρελθόν κυρίως, όπου παρελθόν είναι και το πρόσφατο «χτες». Οι υστερόβουλα ακραίες όμως αντιλήψεις που ακούγονται αποκλεισμού ή απαξίωσης του παρελθόντος, είναι εξίσου ύποπτες.

Και για να τελειώνω, δεν ανήκω στην κατηγορία όσων τους φταίνε πάντα οι άλλοι. Δεν ξεχνώ ποτέ ότι με τα «υλικά κατεδάφισης» των αρχαιοελληνικών ναών, χτίστηκε η πιο επιτυχημένη θρησκεία 2 χιλιάδες χρόνια τώρα.

άσχημες και επώδυνες αντιλήψεις

Δεν ξέρω αν αποδίδει σωστά το ιστολόγιο newsta.gr τις απόψεις  του δημάρχου μας Λουκά Τζανή σε συζήτηση στο δημοτικό συμβούλιο σχετική με τον κίνδυνο σύλληψης πολιτικών παραγόντων δημοτικών επιχειρήσεων για απλήρωτα χρέη προς την Εφορία.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ (εδώ) σε αποστροφή του λόγου του είπε ο δήμαρχος: «Επιτέλους, όμως θα πρέπει να βρεθεί και μια νομοθετική διάταξη, να τελειώνουνε τα φυσικά πρόσωπα, που υπηρετούν την Αυτοδιοίκηση, από τέτοιου είδους παρενέργειες, φοβίες, άσχημες και επώδυνες επιπτώσεις»

Συνεχίζουμε να μην πηγαίνουμε καθόλου καλά. Δεν έχω αμφιβολίες, είμαι σίγουρος ότι συνεχίζουμε να μην πηγαίνουμε καθόλου καλά.

Αντί να αρχίσει να συνετίζει η υπόθεση Παπαγεωργόπουλου τον άρχοντα μας, θεωρεί ότι λύση είναι η νομοθετική αμνήστευση των αιρετών, ζητά την νομική ασυδοσία των δημοτικών αρχόντων σε στυλ «ασυλία υπουργών»

Το λογικό είναι, οι ύποπτες υποθέσεις που φτάνουν είτε στους εισαγγελείς είτε στον επιθεωρητή δημόσιας διοίκησης, να μην χρονίζουν, να διαλευκαίνονται πολύ γρήγορα κατά προτεραιότητα, ώστε να αποσοβείται και η πιθανότητα επανάληψης τους από τα ίδια πρόσωπα, κι όχι να ακούμε για φοβίες και άσχημες καταστάσεις «των ανθρώπων που προσφέρουν».

Υπάρχουν για την ΔΗΚΕΠΑ και το ΚΕΚ πλήθος καταγγελιών, επωνύμως από μέλη της αντιπολίτευσης, για παρατυπίες, για υπερβάσεις νόμιμων δικαιωμάτων των διοικήσεων, υπάρχουν καταγγελίες στο δημοτικό συμβούλιο και από την διοίκηση για πλαστά τιμολόγια κλπ.

Υπάρχουν.

Και τι έγινε που υπάρχουν;

Κάποτε θα κληθούν ως κατηγορούμενοι από τον εισαγγελέα διάφοροι.

Αν αποδειχτούν αληθινές οι κατηγορίες, οι καταδίκες που θα επιβληθούν μετά από κάποια χρόνια θα έχουν ένα αδύναμο σημείο.

Ότι όσα έγιναν στο χρονικό διάστημα από την πρώτη επώνυμη καταγγελία και έρευνα, μέχρι την πρώτη καταδίκη, μέρος της ηθικής ευθύνης στα μάτια των πολιτών θα την έχει και η δικαιοσύνη.

Η λογική του «κάποτε θα πληρώσει για όλα» μπορεί να έχει μεγάλη αξία στην εικονική πραγματικότητα της μεταφυσικής, είναι εντελώς επικίνδυνη και επιζήμια στην πραγματική κοινωνία όμως.

Απέναντι σε αυτό το αντιφατικό πρόβλημα, ο δήμαρχος μας θέλει να θωρακίσει ακόμη περισσότερο τις πράξεις τις οποίες είτε εντέλλεται ο ίδιος είτε έχει την υποχρέωση να αποσοβεί. Να εξασφαλίσει την εσαεί ατιμωρησία.

Γιατί κύριε δήμαρχε;

Στο κάτω κάτω, ο Άκης, ο φτερωτός, και όποιος ακολουθήσει, άσχημα περάσανε την ζωή τους; Αν τους δινόταν η ευκαιρία πάλι τα ίδια δεν θα έκαναν; Τι έγινε αν θα κάτσουν και μερικά χρόνια στη φυλακή;

Δεν θα έπρεπε να συμφωνείς ως υπεύθυνος πρώτος πολίτης της πόλης, ότι νωρίς, πολύ νωρίς έπρεπε να έχουν κλείσει αυτές οι υποθέσεις, να μην προλάβουν να γιγαντωθούν τόσο, κι ας ήταν πιο μικρές οι ποινές; (λόγω λιγότερων αδικημάτων φυσικά).

Χάκερ στη γειτονιά μας.

Το μπλογκ μου δέχτηκε επίθεση από χάκερ.

Τα περίεργα που παρατηρούσα τις τελευταίες ημέρες, δηλαδή η εξαφάνιση του σχόλιου για μένα που υπήρχε στη δεξιά στήλη καθώς και η εξαφάνιση μερικών αναρτήσεων, στην αρχή τα απέδωσα σε πρόβλημα του blogger.

Διαβάζοντας σήμερα την ανάρτηση του Τέλη Βασιλάκη στο «ΒΑΣΤΑΤΕ ΡΕΕΕΕΕ..» ο οποίος είχε το ίδιο πρόβλημα, με οδήγησαν να ξαναελέγξω τις αναρτήσεις μου, μέσα από το αρχείο αναρτήσεων που κρατώ.

Κατά σύμπτωση οι 3 από τις 4 αναρτήσεις που είχαν αφαιρεθεί και τις επανέφερα μέσω του αρχείου, αφορούσαν στην «Αλλιώτικη Πόλη». Ήταν οι αναρτήσεις:  Με μια αλλιώτικη ματιά... της Μαρίας Ηλιοπούλου --- Για μια "Αλλιώτικη Πόλη"...   --- Εκδήλωση της "Αλλιώτικης Πόλης" με θέμα, Ανάπλαση παραλιακού μετώπου:προκλήσεις και προοπτικές‏ και η --- Ανακοίνωση της Αλλιώτικης Πόλης για την ΕΥΔΑΠ‏ 

Κατά σύμπτωση, όπως μου λέει ο Βασιλάκης, οι πολύ περισσότερες αναρτήσεις του (περίπου 30) που έχουν εξαφανιστεί ήταν ευνοϊκές αναφορές στην Αλλιώτικη Πόλη, στον Ζαχαρία Ζούπη, στον Άλλο Δρόμο και κάποιες επιθετικές προς τον δήμαρχο.

Όλα αυτά δεν οδηγούν με βεβαιότητα στον υπεύθυνο του χακαρίσματος, αποτελούν όμως ενδείξεις μιας νέας νοοτροπίας που δεν σηκώνει αντιπάλους. Αντιπάλους γενικώς. Οι φασιστικές ιδεοληψίες διευρύνουν τον ορίζοντα δράσης τους, και προειδοποιούν για το τι μας περιμένει.

Συνιστώ σε όλους τους μπλογκερ του δημοτικού περιβάλλοντος μας, να κρατούν καλό αρχείο των αναρτήσεων τους (εγώ κρατώ και των σχολίων) ώστε αν δεχτούν επίθεση, τουλάχιστον να μπορούν να αποκαταστήσουν γρήγορα τις εξαφανισμένες αναρτήσεις τους. Και να ελπίζουμε ότι η google γρήγορα θα μπορέσει να μας προφυλάξει από αυτή την νέα αλητεία.

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΜΙΑΣ ΑΝΑΠΛΑΣΗΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΠΟΤΕ...

 η άποψη του Θωμά Σίδερη από την χτεσινή εκδήλωση της "Αλλιώτικης Πόλης"

Θεωρείται περιοχή «φιλέτο» που θα άλλαζε κυριολεκτικώς το χάρτη της Νοτιοδυτικής Αττικής, αν όχι ολόκληρου του Λεκανοπεδίου. Μιλάμε για μια περιοχή 640 στρεμμάτων, δυτικά του λιμένος Πειραιώς, που εισχωρεί...
στα εδάφη της Δραπετσώνας. Το θέμα είναι τι Ανάπλαση και με ποιους όρους.

Επειδή φέτος συμπληρώνονται 90 χρόνια από τη Συνθήκη της Λωζάνης και τη Σύμβαση Ανταλλαγής των Πληθυσμών, υπενθυμίζεται ότι στα εδάφη αυτά εγκαταστάθηκαν πρόσφυγες, που χρησιμοποιήθηκαν ως φτηνά εργατικά χέρια στις βιομηχανίες που είχαν αρχίσει ήδη να εγκαθίστανται από την πρώτη κιόλας δεκαετία του περασμένου αιώνα. Η εγκατάσταση αυτή δεν έγινε τυχαία, αφού το προσφυγικό στοιχείο έπρεπε να κρατηθεί μακριά από τα κέντρα λήψης των αποφάσεων.

Για την περιοχή αυτή ερίζουν πολλοί. Καταρχήν οι ιδιοκτήτες της, με διαφορετικά και αντιφατικά συμφέροντα: Η Εθνική Τράπεζα, ο ΟΛΠ, τα Ελληνικά Πετρέλαια, οι όμοροι Δήμοι, το Ελληνικό Δημόσιο, εσχάτως ο Όμιλος του Δ. Μελισσανίδη και φυσικά η ΑΓΕΤ, που πέρασε μετά από πολλές δοκιμασίες στα χέρια του κυριότερου ανταγωνιστή της, της LAFARGE (για την κατάληξη αυτή έβαλε το χεράκι του και ο προσφάτως διορισθείς πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ Στ. Σταυρίδης). Ερίζουν ακόμα φορείς και επιτροπές των κατοίκων, που παγιδεύτηκαν αρκετές φορές σε μικροπολιτικές σκοπιμότητες, αλλά και δήμαρχοι, υποκινούμενοι από προσωπικά συμφέροντα και φιλοδοξίες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο νυν Δήμαρχος Κερατσινίου Δραπετσώνας, που πολύ συχνά αρέσκεται σε επικοινωνιακά πυροτεχνήματα, άλλοτε με την κατασκευή πίστας Φόρμουλα 1 και άλλοτε με τη διεκδίκηση ελεύθερης παραλίας για τους δημότες. Μόνο που στην τελευταία περίπτωση, η ελεύθερη παραλία για τους πολίτες εξαντλήθηκε σε μια παράνομη καντίνα για στέλεχος της παράταξής του!

Μια ομάδα πολιτών από το Κερατσίνι και τη Δραπετσώνας, που ονειρεύονται μια «Αλλιώτικη Πόλη», είχαν την ιδέα να πραγματοποιήσουν μια ημερίδα και να δουν επί της ουσίας το θέμα της ανάπλασης της περιοχής, εστιάζοντας όχι σ’ αυτά που δεν έγιναν, αλλά σε όλα εκείνα τα απολύτως πρακτικά που μπορούν να γίνουν από εδώ και στο εξής 

Σε κάθε περίπτωση, ήταν εξαιρετικά σημαντική και χρήσιμη η παρουσία της Μάρως Ευαγγελίδου, η οποία ως αρχιτέκτονας – πολεοδόμος και με την ιδιότητα της Γενικής Γραμματέως Περιβάλλοντος φαινόταν να ξέρει πολύ καλά το θέμα και να έχει ασχοληθεί σοβαρά μαζί του κατά το παρελθόν. Η κα Ευαγγελίδου επέρριψε ευθύνες στην Εθνική Τράπεζα και στον ΟΛΠ, μιλώντας για ολιγωρία από την πλευρά τους και για «δύο φορείς αδρανείς». Ειδικότερα, και όσον αφορά στην Εθνική Τράπεζα, η κα Ευαγγελίδου ανέφερε ότι «η Τράπεζα με τη στάση της χαράμισε τη δυνατότητα να ενταχθεί η περιοχή στο τουριστικό προϊόν της Αθήνας», επισημαίνοντας χαρακτηριστικά ότι «ο τουρίστας δε θέλει να δει multiplex αλλά υποδομές και γεγονότα που να σχετίζονται με την τοπική ιστορία». Η Γενική Γραμματέας στηλίτευσε ακόμα την πολιτική της Εθνικής Τράπεζας να γκρεμίσει τα ιστορικά κτίρια των Λιπασμάτων, στερώντας από τον Πειραιά ένα σημαντικό κομμάτι της βιομηχανικής ιστορίας του. «Ήταν μια πράξη που αδίκησε την ιδιοκτησία της αλλά και του μετόχους της ΕΤΕ», επεσήμανε χαρακτηριστικά η κα Ευαγγελίδου, λέγοντας μάλιστα ότι «το real estate δεν είναι το φόρτε της Εθνικής Τράπεζας».

Από την πλευρά του, ο εκπρόσωπος της ΕΤΕ που παραβρέθηκε στην εκδήλωση, τόνισε ότι η Τράπεζα, ως μεγαλοϊδιοκτήτης, ενδιαφέρεται να πουλήσει το μερίδιό της και εκείνο που την ενδιαφέρει τελικά είναι να βρεθεί επενδυτής που θα το αγοράσει στην καλύτερη δυνατή τιμή. Ο κος Αριστοτέλης Καρυτινός, Γενικός Διευθυντής Ακίνητης Περιουσίας της Εθνικής, τόνισε μάλιστα ότι μάλλον απρόθυμα –και σε κάθε περίπτωση παθητικά- θα συμμετείχε η Τράπεζα σε ενδεχόμενο επενδυτικό σχήμα και μόνο εφόσον της ζητούταν κάτι τέτοιο. Αναφορικά με το ζήτημα αυτό, η Γενική Γραμματέας Περιβάλλοντος τόνισε ότι είναι απαραίτητη η σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, μια σύμπραξη δημιουργική που μπορεί να αποδώσει καρπούς. «Άλλωστε, και ο ίδιος ο σχεδιασμός μάς δίνει τόσες πολλές δυνατότητες, που μπορεί να λειτουργήσει εκτονωτικά για τα αντικρουόμενα συμφέροντα».

Ο Γιώργος Αραχωβίτης, που εκπροσώπησε τον ΟΛΠ, ως υπεύθυνος για την Ανάπτυξη της Πολιτιστικής Ακτής, παρουσίασε τους άξονες ανάπτυξης του σχεδίου, από τους οποίους ξεχωρίζουν το Μουσείο Ενάλιων Αρχαιοτήτων στο Σιλό και το Μουσείο Λιμένος στην περιοχή Καστράκι. Στην εκδήλωση, παρέστη και εκπρόσωπος του Οργανισμού Ρυθμιστικού Σχεδίου Αττικής, που ανακοίνωσε ότι μόλις πριν από μια εβδομάδα ψηφίστηκε από την Εκτελεστική επιτροπή το νέο Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο που προβλέπει μια συνολική αντιμετώπιση των ζητημάτων της περιοχής με συντελεστή 0,6.

από το http://fimotro.blogspot.gr

...και δόξα τω θεώ...

 H νομιμότητα έκανε μια περίεργη εμφάνιση, ίσως λόγω της αποκριάς, στο αποψινό δημοτικό συμβούλιο.  Το θέμα, η εκ νέου συζήτηση του προϋπολογισμού της πολύπαθης ΔΗΚΕΠΑ, η οποία παρεμπιπτόντως, κατά πάσα πιθανότητα χάνει και το πρόγραμμα των εργαζομένων ΑΜΕΑ μια που ακόμη δεν κατάφερε να ολοκληρώσει τις νόμιμες διαδικασίες για να εισπράξει τα χρήματα που της χρωστά ο ΟΑΕΔ.

Τηρώντας τις νόμιμες διαδικασίες, ο πρόεδρος της ΔΗΚΕΠΑ ενημέρωσε την πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου και αυτή με την σειρά της το σώμα, ότι δεν χρειάζεται να συζητηθεί το θέμα του προϋπολογισμού της επιχείρησης, γιατί πέρασε ένας μήνας από την αρχική συζήτηση του, και θεωρείται εγκεκριμένος από το δημοτικό συμβούλιο βάσει του νόμου.

Έτσι αποσύρθηκε το θέμα.

Και τώρα;

Η ΔΗΚΕΠΑ διαθέτει έναν ισοσκελισμένο προϋπολογισμό, όπως ακριβώς προτάθηκε από την προσκείμενη στην δημοτική αρχή πλειοψηφία, ο οποίος προϋπολογίζει εισροές από τον δήμο ύψους 2,7 εκατομμυρίων ευρώ.

Και ο δήμος έχει ψηφίσει τον δικό του προϋπολογισμό και στο σημείο που αφορά στην ΔΗΚΕΠΑ, όπως ακριβώς προτάθηκε από την δημοτική αρχή, προϋπολογίζει να της δώσει …0,7 εκατομμύρια ευρώ.   

Παλαβό; Ίσως όχι και τόσο. Όσα αεροπλάνα κι αν περνούν ψεκάζοντας πάνω από το δημαρχιακό μέγαρο, δεν μπορεί, σταλαγματιές λογικής, έστω και κουτοπόνηρης, θα έχουν παραμείνει.

Κάνοντας κρόουλ στις πολιτικές συνήθειες του παρελθόντος, αντλούμε ενδιαφέροντα συμπεράσματα για την τακτική της δημοτικής αρχής.

Είναι γεγονός, ότι καμιά απόφαση, καμιά ενέργεια δεν μπορεί να πυροδοτηθεί, χωρίς ενεργό προϋπολογισμό. Και έτσι πρέπει. Είναι το βασικό εργαλείο που σου δίνει το δικαίωμα εφικτού, έστω και στα ανώτατα όρια της αισιοδοξίας, προγραμματισμού δράσεων.

Στον δικό μας δήμο είναι το βασικό εμπόδιο στην εκτέλεση  οποιασδήποτε επιθυμίας της δημοτικής αρχής.

Σύσσωμης.

Δεν λέω του δημάρχου μόνο. Σύσσωμης της δημοτικής αρχής, όπως εκφράζεται στο δημοτικό συμβούλιο.

Η οποία για να ξεπεράσει τον σκόπελο, έγραψε σε δυο στήλες διάφορα νούμερα, τα άθροισε στο κάτω μέρος της κάθε στήλης, φρόντισε το άθροισμα να είναι ο ίδιος αριθμός και στις δυο στήλες και έγραψε επικεφαλίδα σε κάθε στήλη «έσοδα», «έξοδα»

Και τώρα είναι έτοιμη για μεγάλες στιγμές.

Μπορεί να κάνει έργο, να προσλάβει δασκάλους, να προσφέρει μαθήματα, να διοργανώσει εκδηλώσεις.

Αλλοίμονο στους άτυχους πιστωτές, στους άμοιρους εργαζόμενους που θα τους καθησυχάζει με αναφορές στα χρήματα που έχει να εισπράξει από τον δήμο προκειμένου να τους πληρώσει.

Γνωστή η μέθοδος, πάνω από ένα χρόνο τώρα.

Με την ελπίδα του καθενός ότι «έχει λαμβάνειν» θα περνά ο καιρός και θα γίνεται η μπίζνα. Κορόιδα, δόξα τω θεώ, πάντα θα υπάρχουν.